Linia górująca nad formą, rozkład paneli inny niż w zachodnim komiksie. Panele i strony czyta się od prawej do lewej, tak jak w tradycyjnym japońskim piśmie. Mimo że grafika waha się od realistycznej do prostej i komiksowej, postacie posiadają „wschodnie” rysy i ogromne oczy. Duże oczy są charakterystycznym elementem mangi, odkąd w latach 60. XX wieku Osamu Tezuka, twórca Astro Boya, uznawany za ojca współczesnej mangi, zaczął tak je rysować, naśladując styl kreskówek Disneya. Nie wszyscy artyści jednak trzymają się tej konwencji.
Gatunki większości mang zbieżne są z gatunkami obecnymi w komiksie zachodnim, są jednak pewne gatunki charakterystyczne dla komiksu japońskiego i pojawiające się w nim częściej:
- Shōjo-manga (jap. 少女漫画 shōjo-manga?) – rodzaj mangi przeznaczonych głównie dla dziewcząt.
- Shōnen-manga (jap. 少年漫画 shōnen-manga?) – rodzaj mangi przeznaczonych głównie dla chłopców.
- Seinen-manga (jap. 青年漫画?) – manga adresowana głównie do młodych mężczyzn w wieku pomiędzy 18 a 30 lat.
- Josei-manga (jap. 女性漫画?) – rodzaj mangi, który opowiada o codziennym życiu kobiet w Japonii i jest skierowany do starszych nastolatek i dojrzałej widowni żeńskiej.
- alternatywna (zobacz też: garo);
- nurt erotyczny, czyli ecchi (lekko erotyczne, często widać bieliznę, nagie ciało bez szczegółów lub z przysłoniętymi częściami intymnymi), hentai (jap. zboczeniec; sceny erotyczne i pornograficzne, szczególnie w anime), a także mniej dosłowne w pokazywaniu erotyki nurty komiksów o tematyce homoseksualnej czyli shōjo-ai (dziewczęca miłość) lub yuri oraz shōnen-ai (chłopięca miłość) lub yaoi[3].